emocjonalny szantaż, solidna firma i owsianka, czyli rzecz o naszych porankach

Próbuję otworzyć oko, najpierw dla bezpieczeństwa tylko jedno. Porażka, powieka opada, a ja zatapiam się w błogim ciepełku. Ciepły on, ciepła ona, przytulam się mocniej, nie ma mowy, nie wstaję. Kopniak w brzuch, łokieć w szyję, ciepła ona podnosi się i słyszę to podłe: "mamusiu jestem tak straaasznie głodna, czy możesz dać mi coś do jedzenia?". Emocjonalny szantaż i w dodatku jeszcze przemoc, normalnie zareagowałabym inaczej, ale jakby nie patrzeć, to w końcu moje dziecko. Otwieram zatem oczy i co widzę? Ciemność widzę. Jak mawia moja przyjaciółka - najgorzej. 

Wstajemy jednak, opuszczamy bezpieczną, ciepłą (choć nieco przyciasną) przystań łóżka i odpalamy maszynę. Najpierw powoli, jak żółw ociężale, z czasem jednak trybiki działają coraz sprawniej i już bez słów każde z nas robi swoje: jedno kawa, drugie śniadanie, on ścieli łóżka, ja pakuję lunczowe pudełeczka, dorabiam kanapki, on obiera marchewki, ja poganiam młodą przy ubieraniu...i tak codziennie. Mogłoby się zdawać - nuda. A jednak od jakiegoś czasu strasznie lubię tę naszą poranną nudę. Kiedy czuję, jak sprawnie i egalitarnie działamy razem, ogarnia mnie takie jakieś wzruszenie i duma jednocześnie. Jesteśmy jak ta solidna firma, zgrany duet, dobry tandem.  Buziak w szyję, kiedy pakuję kanapki, ja mu serdeczny klapsik w pupę, gdy wychodzi z łazienki, szybki cmok w przelocie i wiem, że czujemy tak samo: fajnie jest być jak ten dobrze naoliwiony mechanizm.

Zośka wymusiła tę lepszą organizację, już nie mogę martwić się tylko o swój makijaż i o to, którą bluzkę nałożyć. Teraz martwię się też o jej bluzki, o jej przydługie mycie zębów, o pokremowanie buzi na mróz i tysiąc innych drobiazgów. Wymusiła też śniadania, wcześniej pół kawy i w drogę, o jedzeniu myślałam dopiero koło południa. Już od dawna nasz codzienny rytuał w dni robocze to owsianka. Żeby nikomu bokiem nie wyszło czasem to ekspresowe i ultrazdrowe danie, urozmaicam ją, jak mogę, dodaję: kokos i banany, gruszki i orzechy, starte jabłko z cynamonem i rodzynki, borówki i wanilia, latem: truskawki, maliny, jeżyny, brzoskwinie. Dzięki temu nigdy się nie nudzi, przemycam w niej gryczane otręby lub jagody goji, mielone siemię lniane, słodzę miodem. Nasz poranek ma smak owsianki i szybkich cmoków w przelocie, pysznie jest.

Jeszcze pyszniej jest, gdy jest ładnie. Owsianka w nowej melaminie wygląda jakoś bardziej apetycznie i smakuje jakby zdrowiej. Zanim wpadnę w szał nowych kolekcji, korzystam z wyprzedaży. Te cudne talerze i miski można teraz kupić taniej w Scandi Shop.

Na wypadek, gdyby ktoś nie wiedział, jak się do tego zabrać:

Owsianka (2-3 porcje)

• 2 szklanki mleka lub 1 szklanka mleka, 1 szklanka wody lub (ja ostatnio tak) 2 szklanki wody
• ok. 10 łyżek płatków owsianych (jak masz czas, to zdrowiej górskie; na szybko, jak sama nazwa wskazuje - błyskawiczne)
• 2 łyżki otrąb owsianych/gryczanych
• łyżeczka miodu
• wybrane owoce i bakalie

Mleko/wodę trzeba zagotować z płatkami i otrębami, gdy zaczną gęstnieć - mieszać. Gdy owsianka już zgęstnieje, odstawiam ją na chwilę przykrytą, by płatki jeszcze dodatkowo zmiękły i napęczniały. Potem dodaję miód, posypuję orzechami i owocami.