Pewnie już nudna jestem z tymi romantycznymi wypocinami o zachodach słońca, pachnących lasach, dojrzałych pomidorach i całej tej letniej sielance. No uwielbiam po prostu te wszystkie wakacyjne smaczki, rozpływam się w zachwycie i nie mogę przestać. Uważam, że coś się komuś pomyliło, nie powinnam była urodzić się w tym kraju, za to idealnie nadaję się na cycatą Włoszkę, która gotuje makarony i piecze focaccie w sukience w kwiatki.
Jestem natomiast cycatą Polką, która w sukienkach w kwiatki chadza maksymalnie trzy miesiące w roku, zdecydowanie mniej malownicze są te makaronowe kształty w płaszczach i kurtkach. Co zrobić? Jak żyć, pytam się, kiedy kończy się sezon na sukienki, zachody słońca i zimne białe wino w gorące noce? Jedyne rzeczy, które dają mi odrobinę frajdy z początków jesieni, jedyne powtarzam: nie żadne kasztany, żołędzie czy żółte liście. To jesienne owoce, warzywa i jesienne ciuchy.
Dynie, patisony, śliwki i gruszki jeszcze wezmę na warsztat nie raz w najbliższych tygodniach. Dziś rozmyślam o trenczach, tweedowych marynarkach, przytulnych chustach i ciepłych szalach. Dziś wyciągam z szafy moje ukochane sznurowane oksfordy, grube rajstopy, wyciągnięte kardigany. Pastuję kozaki, wyciągam z kufra wełniane kominy i czapki. Przestawiam się z sandałów na wdzięczne retro półbuty, wyciągam grube chusty i z lubością zaplatam je na szyi. Wolałabym być cycatą Włoszką w sukience w kwiatki, bez dwóch zdań. Będę jednak teraz cycatą Polką w wełnianej marynarce z łatami na łokciach, w granatowym trenczu, ciepłych rajstopach i w nowych botkach. Szerokie biodra już nie są takie urocze w zimowych płaszczach, Monica Bellucci nie bez kozery chodzi zawsze w ołówkowych kieckach.
Nie jest to w sumie najlepszy sezon na takie postanowienia, bo wraz z nadejściem chłodnych wieczorów ciało domaga się gorącej czekolady i cynamonowego sernika, ale do tej jesiennej mody przydałoby mi się trochę wysmukleć. Od zimnych piw, letnich ciast z owocami, czekoladowych lodów i późnych kolacji za bardzo coś dupa urosła. Będę więc pichcić jesienne zupy i sałatki i smukleć do jesiennych spódnic. Tej zimy już na pewno będę lachonem w moich wysokich kozakach.
pomimo wielkiej miłości do lata, jeszcze bardziej kocham jesień. I za ubrania. I za to, że można zakopać się wieczorem pod kocem z kawą z pianką, kakaem albo grzanym winem. Za szaliki, kominy i grube rajtki. Za kolory, zapachy. I za to, że można na spacerze szurać nogami w dywanie liści. A włoskie makarony idealnie mi do tej jesieni pasują ;)
OdpowiedzUsuńładnie to napisałaś. no ok, szuranie też jest niezłe:) ale ciuchy i gruszki bardziej. makarony z grzybami, cięższe już takie niż te letnie, mhmmm, ale - jak napisałam, odstawiam je na rzecz ciepłych zup, rozpasałam się ostatnio przez tego bloga też:)
OdpowiedzUsuńależ cudne inspiracje, to moje kolory i mój styl. Uwielbiam lato, jednak początek jesieni również nie jest mi obojętny właśnie za te jesienne, ciepłe klimaty, za dynie, gruszki, soczyste jabłka, wełniane szale i swetry:)
OdpowiedzUsuńMilusio tu u Ciebie i bardzo apetycznie dlatego jeśli pozwolisz to zostanę na dłużej.
OdpowiedzUsuń:) swetry i szale pomagają, nie da się ukryć:) uwielbiam takie kolory i faktury, a kombinowanie nowych jesiennych zestawów i kreacji trochę łagodzi ten smutek po lecie.
OdpowiedzUsuńto ja poproszę o więcej takich inspiracji:)
UsuńAnia, będę zaszczycona! Dziękuję:)
OdpowiedzUsuńbrązowizny mi w szafie brakuje
OdpowiedzUsuńmhm, no to chyba niestety musisz iść na zakupy:)
OdpowiedzUsuńKoniecznie, czuję się zainspirowana tymi zdjęciami
OdpowiedzUsuńJestem pod wielkim wrażeniem. Świetny artykuł.
OdpowiedzUsuń