Wesołych Świąt

Biegam od rana jak kot z pęcherzem i pochlipuję po kątach. Coś jest w tej Wigilii, że budzi w człowieku wszystkie uśpione smutki, tęsknoty, wspomnienia i sentymenty. Że nie jest już tak jak kiedyś, że kogoś już nie ma. Magia miesza się ze stresem i nostalgią. Wybuchowa jest ta mieszanka, trudne jest to uczucie, kiedy ganiasz wkurzona, że nie zdążysz już pomalować paznokci albo pakując ukradkiem ostatnie prezenty ze świadomością, jak mało to jest ważne. I że znów dałaś się wrobić w ten wyścig i że jak zwykle było za mało czasu, że znów nie udaje się wszystkich uszczęśliwić. Że chciałoby się inaczej. Układam te wszystkie ciasteczka na tacy i fajnie, że je upiekłam, ale i tak czuję, jak jakieś smutne wzruszenie ściska mi serce. 

Ocieram te łzy, maluję paznokcie i staram się wybaczyć sobie wszystkie głupie rzeczy, na które traciłam czas i wszystkie zaniedbania, których się dopuściłam. Chcę już tylko jednego: żeby było spokojnie i dobrze, żeby było wesoło, blisko, ciepło i czule. Bez żalów i rozterek. Tego Wam życzę, kochani: prawdziwego wewnętrznego spokoju i błogości. Wesołych Świąt!