marzenia o lepszym świecie

Ten, kto wymyślił, by zlepek cukru i oleju z nikłym dodatkiem orzechów i kakao nazywać najlepszym śniadaniem dla dzieci, powinien siedzieć w więzieniu, serio. A już na pewno będzie się smażyć w piekle.

Szlag mnie trafia, gdy widzę te idiotyczne reklamy, nie mogę uwierzyć w to, że takie kłamstwo jest legalne - uśmiechnięte mamy "urwisów" przekonują mnie, że powinnam smarować dziecku kanapki cukrem i najbardziej niezdrowym z olejów - palmowym, by miało dużo energii. Dieta telewizyjna w ogóle nie przestaje mnie fascynować. Gdybym z reklam czerpała swoją wiedzę o optymalnej diecie, mogłabym pomyśleć, że po białych tostach z nutellą młody człowiek musi zjeść dużo owocowych serków i jogurtów, z których każdy ma po kilka łyżeczek cukru i kolejną masakrę: syrop glukozowo-fruktozowy. Przy spadku energii serwujemy czekoladkę z karmelem i orzeszkiem, a niedobór witamin uzupełniamy owocową landrynką.

Jestem dość poważnie załamana tym, jak niewiele produktów w sklepie nadaje się do kupienia tj. ma prosty, naturalny skład, bez chemii, bez syropu glukozowo-fruktozowego i oleju palmowego. Odczuwam autentyczny weltschmerz, gdy widzę, co kupują i jedzą ludzie, najprawdopodobniej nieświadomi tego, co robią. Nabijani w  butelkę przez koncerny i ich reklamy. Nie chcę być matką jak ta z filmu "About a boy", która skazywała syna na społeczną banicję, ubierając go w ręcznie robione obciachowe czapki-uszanki, zabraniała chodzić do McDonalda i piekła ekologiczny chleb, którym ten zabił kaczkę. Nie chcę, żeby moje dziecko dorastało w poczuciu krzywdy i bycia innym niż wszyscy, i jednocześnie nie chcę, żeby jadło te świństwa. Jak żyć, ja się pytam, gdy Zośka ze spojrzeniem zbitego spaniela jęczy o danonka, a ludzie w sklepie patrzą na mnie, jak na wyrodną?  Jak wytłumaczyć, czemu mama Krzysiowi z przedszkola daje na śniadanie mleczną kanapkę, a ja jej nie?

Cztery i pół roku to za młody wiek na asertywność i nonkonformizm. Zośka bardzo dużo rozumie i świetnie wie, co jest zdrowe, a co nie i dlaczego. Nie zmienia to jednak faktu, że otacza nas zewsząd ten sztuczny syf i jesteśmy w mniejszości robiąc własne owocowe jogurty i serki, jedząc na śniadanie owsiankę zamiast czekoladowych płatków (co tylko łyżkę cukru mają na porcję). Włączamy telewizor - danonki i nutella, idzie do przedszkola - biały chleb i mleczne kanapki, smakowe wody i dosładzane soki, idziemy na zakupy - kolorowy szał słodyczy, czipsów, jogurtów z cukierkami i smakowych płatków. Zazwyczaj odmawiam, ale jest mi ciężko. Czasem czuję się, jakbym odbierała jej beztroskie dzieciństwo tym ciężarem tłumaczenia, czemu nie jemy czipsów i z czego składają się żelki. Zazwyczaj - bo jednak nie jestem w stanie odmawiać non stop, boję się, że jak tak całkiem odbiorę jej te grzeszne przyjemności, za kilka lat się na nie rzuci wygłodniała. Że jak tylko stracę ją z oczu, to nadrobi stracony czas z nawiązką, zakazany owoc smakuje przecież najlepiej.

Dlatego zazwyczaj odmawiam, a czasem się zgadzam. Nie ma tu żadnego logicznego systemu, po prostu zwykłe "raz na jakiś czas". Na co dzień staram się uatrakcyjniać jedzenie, robić zabawę ze wspólnego robienia domowych jogurtów, owocowych owsianek i zdrowych deserów, szukam zamienników i niegroźnych słodyczy. Wpadłam ostatnio na trop kremu czekoladowego, po którym nie mam wyrzutów sumienia ani matczynych dylematów. Nie nazwę go domową nutellą, bo to byłaby obelga. Jest pyszny, mocno czekoladowy, kremowy, słodki, wspaniały na razowym chlebie.

Krem czekoladowy z awokado

2 dojrzałe awokado
4 łyżki ciemnego kakao
3 łyżki miodu lub syropu z agawy
2 łyżki mielonych migdałów
opcjonalnie: szczypta cynamonu, ekstrakt z wanilii

Wszystkie składniki umieścić w misce i zmiksować blenderem ręcznym. Przełożyć do słoiczka i przechowywać w lodówce (przed pierwszym użyciem też najlepiej schłodzić).

Robię kanapki z razowca z tym kremem i marzę o świecie bez oleju palmowego, bez danonków i bez tych reklam, w których urocze urwisy czerpią energię z nutelli i witaminy z landrynek.