twórczy kryzys, mała zołza i owsianka (pieczona)

Pewnie bardziej obchodzi Was przepis na to cudowne śniadanie niż to, co zamierzam teraz powiedzieć, ale muszę się oczyścić. Regularnie tu zaglądającym też należy się słowo wyjaśnienia.
Przeżywam ostatnio przykry i bolesny kryzys blogowania. Nie kwestionuję tutaj podstaw, nie zadaję sobie pytania "czy", ale bardziej "jak?", "dla kogo?" i "o czym?". Wszystko, co do tej pory zrobiłam nagle wydało mi się jakieś bez sensu, przestało mi się podobać. Zapragnęłam zacząć od nowa, wszystko zmienić: platformę, wygląd, układ, logo, wszystko. Spędziłam kilka trudnych dni na walce z wiatrakami, zderzając się boleśnie z granicą moich umiejętności zarówno technicznych, jak i graficznych. Kto tu wchodził, widział różne wykrzaczone dziwolągi, bo tylko tak można nazwać moje próby wgrania nowego szablonu. Nie wyszło, musiałam się poddać i uznać, że to, co mam, to szczyt moich możliwości i by mieć więcej, będę musiała skorzystać z profesjonalnych usług. Tymczasem z podkulonym ogonem posprzątałam po moich koślawych eksperymentach i wróciłam z powrotem do Bloggera, szablon Simple, na pocieszenie wprowadzając tylko kilka kosmetycznych zmian. Smutne to i nie wiem, jak wykrzesać z siebie energię do tworzenia gdy wciąż tylko w głowie mam wizję tego, jak to wszystko powinno wyglądać. Nazbierało mi się przepisów i fotek, więc chyba jakoś  będę musiała wykrzesać.

Jestem też troszkę nie w formie ostatnio przez pewną małą dziewczynkę. Właściwie to jak o tym pomyślę, to mam ochotę nazwać ją małą zołzą, a nie dziewczynką. Krzywdzi nas ostatnio w najbardziej przykry sposób, torturuje najboleśniej, bo pozbawia snu. Nie dość, że zaczęła do nas dużo wcześniej przychodzić, więc teraz już większość nocy gnieździmy się w ciasnocie, to jeszcze się dziewczynce ostatnio wszystko przez to przedwiośnie pokręciło, Jak co roku w marcu, mimo ciemnych kryjących zasłon, szczelnych żaluzji, przestawia się dziecko na czas letni, skracając sen swój, a co za tym idzie - także nasz, do godzin wczesnoporannych, do nieakceptowalnie wczesnych godzin. Nigdy śpioszkiem to to nie było (przez co nigdy do końca nie uwierzyłam do końca rodzicom, którzy twierdzą, że ich pociechy do dziesiątej smacznie chrapią bez dosypywania niczego do wieczornego kakałka), ale w marcu nazwać ją rannym ptaszkiem to mało. W marcu nie o 6:30 - 7 mamy pobudkę, a o radosnej 5:30 (wiecie, że już prawie jasno jest o tej porze?) i żeby to sobie jeszcze  cichutko wstało i się grzecznie pobawiło, to nie. "Głodna jestem!", "jeść!", "mamusiu, co mogę zjeść?!" - tekstami poniżej pasa zasuwa od razu. Albo "co mogę robić?", "no co ja mam teraz zrobić?!" i na nic prośby i groźby, uciszanie, próby ignorowania, jak już w końcu po kwadransie skuma, że jesteśmy na krawędzi, że rodzic obudzony za wcześnie, to rodzic zły, idzie sobie wreszcie do siebie. Naorganizuje zeszycików z ćwiczeniami, piórniczków i wraca do nas, siada przy moim biurku, no, nareszcie, grzeczne dziecko. I właśnie wtedy, gdy już z powrotem zapadam się w sen, gdy już prawie zapominam o brutalnej pobudce, już, już w objęcia Morfeusza wpadam, wtedy nagle tuż nad głową głośne "mamo, przeczytaj, co tu trzeba zrobić?!".

Już przestałam z tym walczyć, poddałam się i pogodziłam z losem, jedyny sposób na przetrwanie to chodzić wcześniej spać, co też ostatnio czynię. Szukam też jasnych stron i dostrzegłam taką, że czasu mam więcej na tworzenie fikuśnych śniadań.

Owsianka zapiekana 

2 szklanki mleka roślinnego lub zwykłego (użyłam sojowego)
2 szklanki płatków owsianych
łyżka miodu
1 jajko
1 jabłko
szczypta cynamonu
płatki migdałów
opcjonalnie: garść rodzynek

• z mleka i płatków ugotować owsiankę, gdy zgęstnieje zdjąć z ognia, posłodzić miodem, dodać cynamon
• jabłko zetrzeć na tarce dodać do owsianki wraz z bakaliami (w opcji, u mnie garść rodzynek i trochę płatków migdałowych)
• jajko lekko ubić i połączyć z owsianką
• masę przełożyć do wysmarowanej masłem keksówki/ceramicznej formy/ kokilek
• piec w temp.180 st. do czasu aż wierzch się zrumieni

Ten szary, nieapetyczny napój ze zdjęć, którym popijaliśmy owsiankę nie był wcale wodą po szmacie, a wspaniałym koktailem: 2 szklanki mleka sojowego, pół puszki mleka kokosowego, banan, limonka. Mniaaam.