chodzi o RETRO

Okoliczne gołębie będą rozczarowane, kury na wsi mogą żywić do nas pewną urazę. Kaczki w parku Oliwskim mogą nie skumać, dawno nas tam nie było, choć ich letni przydział chleba bez nas ciut zmaleje.

Wszystko przez tego czarnego koleżkę, który lekko znieświeżałe kromeczki zamienia w chrupiące tosty. Wybredna rodzina, co to tylko mięciutkie i chrupiące lubi, zacznie wreszcie grzecznie wyjadać do ostatniej pajdki. Tyle argumentów praktycznych - zwróci się w chlebie...kiedyś. Wzbogaci się też nasz asortyment śniadaniowo-kolacyjnych dań. Ja  najbardziej lubię razowe tosty z zieleniną i sadzonym jajem, Zośka - wiadomo - białe z dżemem. Chrupiące kromki świetne są na słodko i na słono (i to rozpuszczające się na nich masło...aaaaaaa), lubią się z miodem i konfiturą, dobrze smakują z pastami kanapkowymi, masło orzechowe na pszennym toście to już klasyka gatunku. 

Umiem uzasadniać wydatki, co? Tak naprawdę chodzi o to, że jest RETRO. Chodzi o tę błyszczącą emalię, o okrągłe pokrętła, które sprawiają, że wygląda jakby patrzył na mnie ze starego zdjęcia czy filmu. Gdy go używam, mam ochotę nakręcić włosy na wałki i włożyć rozkloszowaną sukienkę. Po retrolodówce i retroradiu, retropuszkach i garnuszkach przyszła pora na niego. Bo ja kocham te kuchenne retrosmaczki.

Ten najpiękniejszy obiekt moich westchnień jeszcze pozostaje w sferze westchnień, na pocieszenie dorwałam sobie ten toster na Westwing (polowanie na perełki w kolejnych kampaniach tego serwisu stało się dla mnie trochę jak hazard).