łańcuchowa reakcja skojarzeń i kuskus lepszy niż w Maroko

Dziś jest międzynarodowy dzień pizzy, więc z tej okazji zaproponuję Wam świetny przepis na kuskus. A tak serio, to mi się jakoś nasze Maroko przypomniało.
Nie pamiętam, czy wróciłam do niego myślami, robiąc slalom między psimi kupami (których ilość na m2 na moim osiedlu przekracza pewnie gęstość zaludnienia) a kałużami z brudnego, topniejącego śniegu czy może uciekłam do marzeń o dalekich podróżach i gorących krainach, przytłoczona ciężarem rozważań o własnej przyszłości? Czy to ta zimowa ochota na korzenie i cytrusy mnie do tego przywiodła? A może to jej zdjęcia z egzotycznych wojaży przypomniały mi dzień, w którym się poznaliśmy na środku Marakeszu i postanowiliśmy dalej podróżować razem? Nie chcę już przekombinować, ale może to po prostu było tak, że ten charakterystyczny zapach starego capa, który wydziela kozi ser sprowadził moje myśli w te rejony. Od kiedy na trasie z Agadiru do Essaouiry widziałam kozy na drzewach, kozi ser przypomina mi o Maroko.

Niezależnie od przyczyny i od kierunków, z których płynęły moje myśli, niezależnie od źródła i ogniska tej łańcuchowej reakcji skojarzeń, zrobiłam kuskus. Lepszy niż było mi dane zjeść w Maroko, niestety. Nie wiem do dziś, czy to ich mylne przeświadczenie o europejskich kubkach smakowych i nietolerancji białego człowieka na intensywne aromaty, ale tamtejszy tagine  był mało wyrazisty, by nie rzec - mdły. Rozczarowanie wyjazdu, niewątpliwie. Skąd niby lepiej wiem od tubylców jak ich narodowe danie przyrządzać? Wszelkie szkoły mówią o wyraźnie wyczuwalnych w tamtejszej kuchni aromatach pieprzu kajeńskiego, kurkumy, imbiru, cynamonu, kardamonu, goździków i innych przypraw, których barwne, pachnące stosy piętrzą się na straganach, widziałam to na własne oczy.

Skądś się ten kuskus w każdym razie wziął się w mojej głowie i go zrobiłam, jedliśmy ze smakiem korzenno-pomarańczowe, złote kuleczki i tęskniliśmy za wakacjami. Łaknę już kolorów, spragniona jestem słońca, soczystych pomidorów i beztroski. Gówniane osiedlowe slalomy zamieniłabym już na zieleń trawy i błękit nieba. Pomarzyć dobra rzecz.

Marokański kuskus

1 opakowanie kuskusu (250 g)
500 g piersi z kurczaka
100 g orzechów włoskich
1 granat
1 duża pomarańcza
2 limonki
pęczek świeżej kolendry
trzy garście szpinaku baby
4 łyżeczki przyprawy marokańskiej lub po 1/3 łyżeczki:  pieprzu kajeńskiego, kurkumy, imbiru, cynamonu, kardamonu, gałki muszkatołowej, kminu rzymskiego, ziela angielskiego, goździków, pieprzu, musztardy ugnieść w moździerzu na papkę
oliwa do smażenia
ząbek czosnku
sól
 

Przygotowanie:

• kuskus posolić, wymieszać z dwiema łyżeczkami mieszanki przypraw i zalać wrzątkiem, przykryć, odstawić aż napęcznieje
• pierś z kurczaka opłukać, pokroić w kostkę, skropić sokiem z 1 limonki, dodać pozostałe 2 łyżeczki przypraw i sól, natrzeć nimi porządnie kawałki mięsa, odstawić na co najmniej kwadrans
• orzechy włoskie pokroić (niezbyt drobno) i uprażyć na suchej patelni
• granata rozebrać - wytłuc i wydłubać z niego czerwone pestki
• kuskus wzruszyć i doprawić: skórką i sokiem z pomarańczy, sokiem z limonki, czosnkiem i kolendrą, dodać większość orzechów i granata (zostawić po garści do posypania po wierzchu)
• zagrzać oliwę i obsmażyć kawałki kurczaka na złoto
• w zależności od tego, czy kuskus chcecie jeść na ciepło czy na zimno (jako sałatkę) wsypujecie kaszę do mięsa na patelnię (wersja ciepła) lub kurczaka do kaszy (zimna)
• ostatnie ruchy to dodanie listków szpinaku i wysypanie po wierzchu pozostałych garści orzechów i granatu do dekoracji