bezcenne prezenty

Frajerka ze mnie. No totalna po prostu.

Gdybym miała pojęcie, że Mikołaj z taką skrupulatnością podejdzie do mojej listy marzeń...ach, gdybym tylko wiedziała, że z każdej kategorii upominków dostanę po jednym (plus drobiazgi spoza listy, inwencja własna Mikiego). Gdybym wiedziała, to z pewnością nie zapomniałabym o kategorii "nieruchomości" albo przynajmniej "pojazdy". Albo obu - jego tegoroczna hojność pozwala mi sądzić, że mogłabym pod choinką znaleźć nawet i dwa klucze. Ale guła ze mnie, o nieruchomościach ani pojazdach nie wspomniałam, toteż kluczyków żadnych nie było. Nie pomyślałam nawet o skromniejszych marzeniach, o takim, dajmy na to - Kitchen Aidzie, co to do niego już kilka lat wzdycham...ech, frajerka! Znalazłam za to inne wymarzone gadżety. Uwielbiam to (po)świąteczne przeglądanie prezentów: wieczory i poranki z nowymi książkami, w łóżku, przy choince. Lubię to organizowanie nowości - przestawianie, układanie, odcinanie metek, przekładanie dobytku do nowego portfela czy torebki. W Święta zawsze czuję się taka dopieszczona - wypachniona czy wyszorowana czymś nowym, zawsze w jakiejś nowej piżamie czy chociaż gaciach, aż pachnę tą nowością. W tym roku nowością pachnie mi głównie w domu.

Jeden jedyny fakap Mikołaj zaliczył, ale to na moją prośbę. Mój wymarzony Kanken wygląda w realu zupełnie inaczej niż na zdjęciach w necie! Zamiast brudnej maliny dostałam neonowy koral, całkiem ładny, ale na plecach pięciolatki zasadniczo ładniejszy. Nie mój kolor niestety, ku uciesze Zosiaka, który tym samym otrzymał wreszcie porządny plecak. Wcześniej na niego sknerzyłam, później tego żałując, gdy mój oszczędnościowy wyrób majtał jej się sflaczały w okolicy kolan. Oddałam więc jej swój "główny" prezent, odnajdując jednocześnie tę perwersyjną przyjemność, znaną tylko matkom. Jak to uczucie, gdy idziesz na zakupy, wracasz z siatą ciuchów dla dzieci i wcale nie jest Ci smutno, bo takie cuda upolowałaś w dziale dziecięcym, że z wrażenia zapomniałaś zajść do damskiego.

No i truizm teraz walnę, świąteczną czerstwą bułę, ale trudno.  Bo jednak najwięcej szczęścia sprawił mi widok tych dwóch prezentów pod choinką. Jeden chudy i szczerbaty, rozwrzeszczany i figlarny. Drugi grubaśny i słodki, szczerzył się do nas bezzębnie, od czasu do czasu gugając. Zośki radość z zawartości kolejnych paczek, widok Hanki gadającej z prababcią pod choinką - bezcenne!

Linki do produktów znajdziecie w tym poście.