taki gigant

Gdyby mnie ktoś dzisiaj zapytał, czy lubię gotować, odpowiedziałabym, że nie cierpię.

Gdyby ktoś chciał wiedzieć, czy lubię swoje dzieci, powiedziałabym, że nie specjalnie. Mój dom? Więzienie. Złota klatka. Za mężem nie przepadam. Moje życie? Nic specjalnego. Macierzyństwo - totalnie przereklamowane.

Dziś jest jeden z tych dni, kiedy mam o jeden niemowlęcy płacz za dużo, o jeden stęk pięciolatki za daleko, kiedy rozkrok za szeroki już jest, by utrzymać pion. Dziś rzygam rutyną, ciarki mam na widok prania, naczynia zamiast zmywać, dziś najchętniej rozbijałabym o ściany (no, może z wyjątkiem duńskiej ceramiki). Cały dzień dziś knułam, jak tu uciec, dokąd zwiać.  Śmiałe wizje mnie w samolocie do Londynu, mnie upijającej się na jakieś szałowej bibie nie dawały mi się skupić na wycieraniu Hanki tyłka. Wizerunek mnie sączącej Sex on the Beach oraz mnie uprawiającej sex on the beach utrudniały mi dziś dokładne odkurzenie mieszkania. Snując te wizje czekałam aż druga zmiana wróci z pracy, czekałam dziś dłużej niż zwykle, a to sprawiało tylko, że wizje stawały się coraz bardziej barwne, a niemowlęcy płacz oraz stęk pięciolatki coraz trudniejsze do zniesienia. 

Doczekawszy się wreszcie, zwiałam. A zwiałam nie byle gdzie, bo do samochodu. W takich chwilach, gdy bardzo chce się zwiać, a nie specjalnie można skoczyć do Londynu czy poleżeć on the beach oraz gdy zaczyna się wieczorny przymrozek, warto mieć samochód. Mogłam dzięki temu spędzić dwie godziny w samotności, robiąc kółka po osiedlu, słuchając za głośno Trójki. Mogłam wypalić na parkingu pół papierosa, jak na matkę na gigancie przystało (i o mało się potem nie porzygać). Dzięki temu pojechałam sobie do sklepu, obwąchałam pół perfumerii, kupiłam za dużo pudrów, kredek, i błyszczyków, jak za starych dobrych czasów, kiedy jeszcze miałam czas i byłam ładna. Gdy po dwóch godzinach - bo tyle moje dziecko wytrzymuje bez moich cycków - wracałam lżejsza o trzy stówy, z papierosowym niesmakiem w ustach, pomyślałam sobie, że zwiać to jednak trzeba umieć. Jaka matka, taki gigant.

No tak, ale do zilustrowania tej opowieści brakuje mi fotografii mnie samej, wypełnionych dramatyzmem zdjęć kobiety, która ze łzami w oczach pali peta na parkingu i jeździ starym Fiatem po osiedlu. Za to od dwóch dni na opisanie czekały one - fotki naleśników gryczanych. Pasują do tej historii jak ja do giganta.

Już dawno chciałam ich spróbować. Uwielbiam kaszę gryczaną, byłam więc pewna, że zasmakują mi naleśniki z gryczanej mąki. Wprawdzie sądziłam, że będą jeszcze bardziej gryczane, a ich smak miał tylko dyskretnie orzechową nutę, ale i tak smakowały mi bardzo. Poza tym, przygotowane z tego przepisu z Kwestii Smaku, były bardzo cieniutkie i niezwykle delikatne, pyszne po prostu. Do tego farszu pasowały mi jeszcze pestki dyni, otworzyłam szufladę, by je wyjąć i zobaczyłam otrzymany niedawno w prezencie słoiczek masła z prażonych dyniowych pestek. Spróbowałam - gęste, tłuste, słonawe, trochę jak masło orzechowe, ale czuć, że dyniowe. Pycha, choć specyficzne. Nie szukaj go po całym mieście, jeśli nie lubisz masła orzechowego. Te naleśniki będą bardzo smaczne i bez niego, możesz ewentualnie dodać jeszcze dobrej wędzonki do nadzienia albo przygotować czosnkowy sos jogurtowy do polania.

Naleśniki gryczane porem i pieczarkami

(ok. 12 sztuk)

Składniki:

• 100 g mąki gryczanej
• szczypta soli
• 2 jajka
• 300 ml mleka (dowolnego, może być roślinne) lub pół na pół z wodą
• 30 g oleju roślinnego lub roztopionego masła

 nadzienie:

• 30 dkg pieczarek
• 1 nieduży por
• sól, pieprz
• masło klarowane
• parmezan
• opcjonalnie: masło z prażonych pestek dyni

Przygotowanie:

• mąkę wsypać do miski, dodać sól, jajka oraz mleko - zmiksować lub wymieszać rózgą na gładkie ciasto
• dodać olej lub roztopione masło i jeszcze raz zmiksować
• ciasto przykryć ściereczką i odstawić na minimum pół godziny
• w tym czasie pokroić pieczarki i pora w plasterki i poddusić je na maśle aż warzywa zrumienią się i zmiękną
• rozgrzać dobrze patelnię, przed nabieraniem ciasta łyżką wazową wymieszać je
• wylać niewielką porcję ciasta, rozprowadzić je po powierzchni patelni i smażyć do zrumienienia, przewrócić na drugą stronę i powtórzyć smażenie
• jeśli ciasto ciężko rozprowadza się po patelni można dodać więcej wody i zmiksować
• usmażone naleśniki smarować cienką warstwą  masła z pestek dyni (opcjonalnie), przekładać farszem i posypać parmezanem, można jeszcze raz podsmażyć